Fietsen op Sark

Sark, één van de kanaaleilanden voor de kust van Normandië, was onze laatste bestemming na twee weken vakantie in het noord-westen van Frankrijk. Sark wordt wel de laatste feodale staat van Europa genoemd. Het 5,5 vierkante kilometer grote eilandje is eigendom van de Britse kroon maar wordt beheerd door de seigneur van Sark. De seigneur mag het eiland exploiteren en belastingen innen, oorspronkelijk in ruil voor de verplichting om het eiland te verdedigen. De seigneur staat aan het hoofd van het feodale bestuur. Inspraak is slechts in beperkte mate mogelijk, democratisch is het systeem zeker niet te noemen. Sark maakt geen deel uit van de EU.

Mijn eerste foto op Sark

Het parlementsgebouwtje van Sark, de Chief Pleas, telt 28 zetels. 

Voor de circa 500 bewoners van Sark gelden de eigen wetten en regels waarvan sommige in de rest van Europa nogal ongewoon aandoen. Eén van die regels is het verbod op gemotoriseerd verkeer, iets wat de lokale bewoners omzeilen door met hun tractoren rond te tuffen. Verder hobbelen er veel koetsjes over de onverharde wegen en er wordt veel gefietst. Niet op e-bikes of speed-pedelecs, want daar heb je een papiertje van de dokter voor nodig.

Een typische sarker fiets heeft geen slot, geen licht, is voorzien van minstens één mandje en heeft een roestige ketting. Mijn indruk is dat dat laatste bewust is om aanrijdingen te voorkomen tijdens de aardeduistere nachten. Behalve onverhard, zijn alle wegen op Sark immers ook onverlicht. Van het noorden naar het zuiden van het eilandje is het 4,5 kilometer fietsen dus heel snel en efficiënt hoeft een fiets ook niet te zijn. Dat er geen licht op zit vond ik dan wel weer vreemd. Tijdens onze nachten op Sark was het onbewolkt en bijna volle maan, wellicht dat men bij nieuwe maan met een zaklantaarn fietst.

Fiets bij het tweecellige gevangeniscomplex.

Je mag ook niet overal fietsen: op sommige trajecten is het 'against the law' om te fietsen en riskeer je een boete van 500 pond als je toch op je zadel blijft zitten. En een laatst opmerkelijk feitje: op Sark moet je wegenbelasting betalen voor je fiets. Jaarlijks 11 pond, te voldoen aan de constable (de enige politieman op Sark). Een sticker op het frame is het bewijs dat de belasting is betaald. De fietsbelastingregel is coulant: als je meerdere fietsen hebt, hoef je maar voor eentje belasting te betalen.

En voordat ik het vergeet te zeggen: Sark is prachtig. Hoge kliffen met mooie baaien. Afwisselend landschap van bos, akkers en wijngaarden en dat alles in het klein. Alleen zandwegen zonder auto's of brommers. Donkere nachten met overweldigende sterrenhemels. De knusse village waar de tijd letterlijk heeft stilgestaan. Aanrader!

  

Voor één keertje dan, een recente, niet fiets-gerelateerde foto van mij