zondag 29 maart 2015

200km brevet Bos'n, Bult'n & 'n Diek

Gisteren voor het eerst eens een brevet gefietst, het 200km  brevet Bos'n, Bult'n & 'n Diek vanuit Zwolle. Het weer had mooier gekund. Het zou 's middags gaan regenen, daarbij dacht ik optimistisch aan vanaf een uur of twee en dus ik rekende er op dan al een heel eind op weg te zijn. De eerste druppels vielen al om een uur of elf. Fijn was wel dat de stevige zuiderwind de laatste 40km, de hele dijk vanaf Deventer tot aan Zwolle, in de rug was.
Met alle klimmetjes op de Veluwe was het nog best wel een pittige tocht. Het laagste goed bruikbare verzet is ook net wat te zwaar voor 5% hellingen. Het kleinste voorblad, 24 tanden is zo klein dat ik het nooit gebruik. Gevolg is dat de tanden en ketting niet lekker op elkaar zijn ingesleten en de ketting soms niet vrij komt van het blad. De schade die hierdoor kan ontstaan wil ik liever niet hebben tijdens zo'n tocht.

















Kort na het vertrek uit Zwolle zag ik alle andere fietsers een route kiezen die afweek van de track die ik op mijn GPS had gedownload. Kennelijk was mijn route toch vlotter want pas na een 20 km werd ik ingehaald door drie DF's (Ymte, Daniël en Hans) en een blauwe Quest terwijl ze vóór mij waren vertrokken. Het ging lekker vlot, maar met mijn bejaarde Quest moet ik mij schikken in een plaats achter deze snelle fietsen met dito rijders.

Een Parijse soes bij het controlepunt Restaurant Het Vergulde Hert in Elspeet, een pannenkoek met spek bij het tweede controlepunt Pannenkoekhuis Strooper in Schaarsbergen en een eigen krentenbol en kadetje na de controle bij ’t Diekhuus in Terwolde gaven voldoende energie om de 200km af te leggen. Met een gemiddelde van 31km/uur was ik om half-vijf, zeven-en-half uur na vertrek, weer terug in Zwolle.

Terug in Zwolle de fiets weer op het aanhangwagentje vastgesnoerd en na een tussenstop bij mijn schoonfamilie 'op' Urk weer teruggereden naar Dordrecht. Het karretje is inmiddels helemaal gereed. De fiets staat er stevig op. Ik ben er tevreden mee. Een gewone bak die ik er op kan zetten in plaats van het 'platform' voor de fietsen is nog in de maak. 

















Alle respect voor de racefietsers die de 200km lange tocht in wind en regen hebben afgelegd! Dan is een velomobiel eigenlijk toch maar voor watjes. Tja, de andere kant is dat wij ook alle dagen van de week, ook met dit soort weer, onze fiets gebruiken voor lange woon-werk ritten...

Het volgende brevet vanuit Zwolle, 300km, valt samen met de Spezi, de Specialradmesse in Germersheim. Hier zou ik dit jaar graag weer naartoe gaan en zoek nog meerijders (of iemand met wie ik mee kan rijden) om hier naartoe te gaan. Belangstelling?

zondag 15 maart 2015

Je komt jezelf tegen

Mijn schoonvader is een begenadigd fotograaf. Eén van zijn liefhebberijen is stockfotografie: het op een duidelijke en neutrale wijze fotograferen van allerhande voorwerpen en situaties. Deze foto's worden vervolgens aangeboden via websites als Shutterstock.com en iStockPhoto.com voor gebruik op websites, kranten en tijdschriften, reclames, enzovoort. De auteur krijgt per verkochte foto een paar cent van de opbrengst.

Allerhande voorwerpen zijn al voor de lens geweest: van accordeonist tot zwaan met daartussenin pepernoten, bloemen, potloden, uien, clown, zeilboot, vliegtuig, kat, cavia, ..., velomobiel en ligfiets. Jawel, voor deze laatste twee (en ook de accordeonist trouwens) was ik het lijdend voorwerp. Met lange IJ want de fotograaf heeft de leiding en voor het 'onderwerp' is het afzien... Telkens weer langs de lens fietsen. Niet te snel, niet te langzaam. Uitstappen, fiets omkeren, instappen, fietsen, Flits!, afremmen, uitstappen, fiets omkeren,... Maar daar krijg je dan ook wat voor terug. Niet de centen, maar je komt jezelf wél tegen op websites als ikbenhoppercykelvalg en urbancycling.















Overigens, ik vrees de dag dat één van de foto's waarin ik figureer opduikt op het enorme billboard langs de A4 tegenover het kantoor waar ik werk... 

zaterdag 7 maart 2015

Velomobieltransport



Al anderhalf jaar stond er een klein Frans aanhangwagentje rechtop tegen de muur in de schuur. Al in november 2013 overgenomen van Met-de-fiets-onderweg-Jan. Geschikt voor het vervoer van drie normale fietsen maar zonder aanpassingen te kort voor het vervoer van een velomobiel.


Zoals ik het Erka aanhangwagentje van Jan overnam.













Tot vandaag: een gelast stalen frame bestaande uit twee ronde buizen en een hoeklijn schuift in de ronde buizen van het wagentje. Borging geschiedt door middel van een boutje in elke buis. De plaat met kenteken en verlichting is gemonteerd op de hoeklijn en schuift mee naar achter. Het wagentje is nu met 60 centimeter te verlengen.


Het is een beetje een rommeltje met klusprojecten in
mijn schuurtje...


















Het achterwiel van de fiets rust in de middelste wielgoot. De wielgoot is ook naar achteren te schuiven en rust op de stalen hoeklijn.
Voor de voorwielen heb ik 'brievenbussen' gezaagd in het de bodemplaat van het karretje. De voorwielen staan stevig in de gleuven en zijn hiermee meteen in alle richtingen opgesloten. Een spanbandje op elk wiel en karren maar.






























Thuis kan de kar weer worden ingeschoven en rechtop tegen de muur worden gezet. Met de goten voor vervoer van twee gewone fietsen teruggeplaatst is het helemaal een veelzijdig karretje.